Avadhuta Gita

Aus Yogawiki

Die Avadhuta Gita (Sanskrit Devanagari: अवधूत गीता, IAST:Avadhūta Gītā), wörtlich "Gesang" (Gita) eines Unbekleideten (Avadhuta), ist eine der wichtigsten Schriften des Advaita Vedanta. Die Avadhuta Gita ist eine Unterhaltung zwischen dem Weisen Dattatreya und Skanda. Die Avadhuta Gita bringt die höchste Verwirklichungsstufen eines Jivanmukta, eines lebendig Befreiten, zum Audruck. Die Avadhuta Gita wendet sich an die am weitesten fortgeschrittenen, spirituellen Aspiranten, die ihre Herzen mit der Praxis der ethischen Disziplinen wie Yama, Niyama und Sadhana Chatushtaya gereinigt haben. Es wird angenommen, dass die Avadhuta Gita vermutlich im 9. oder 10. Jahrhundert n.Chr. geschrieben wurde.

Dattatreya

Essenz der Avadhuta Gita

Swami Sivananda schreibt in seinem Buch "Sarva Gita Sara" Divine Life Society über die Essenz der Avadhuta Gita wie folgt:

Nur das nonduale Brahman allein existiert. Die Welt existiert nicht in den drei Zeitperioden. Das ganze Universum ist Brahman allein. Es gibt weder Evolution noch Involution, weder Schöpfung noch Zerstörung. Brahman allein, der Absolute, existiert. Darin besteht die Essenz der Avadhuta Gita.

Die wichtigsten Verse der Avadhuta Gita

Swami Sivananda erachtete die folgenden Verse als die wichtigsten der Avadhuta Gita und schloss sie deshalb ein in seinem Werk Sarvagita Sara.


1. Die Weisen haben nur aufgrund der Gnade Gottes (Ishvara) eine Neigung für die advaitische Sichtweise, denn Er ist der Erlöser von aller Furcht.

2. Wie kann ich dieses ungeteilte, selige, unverderbliche und formlose Selbst, welches die gesamte Welt im Selbst durch das Selbst erfüllt, grüßen?

3. Das gesamte Universum, bestehend aus den fünf Elementen, ist wie das Wasser einer Fata Morgana – wen sollte ich dann also grüßen? Ich allein existiere – das fleckenlose Eine.

4. Der eine Atman ist all dieses hier – da gibt es weder Unterschied noch Nicht-Unterschied. Wie könnte ich dann behaupten, dass es da ein Sein oder ein Nicht-Sein gäbe? Dies alles ist einfach nur ein Wunder für mich!

5. Darin bestehen die Summe und die Essenz des ganzen Vedanta, darin bestehen Erkenntnis und Weisheit: „Ich bin der Atman, der seiner Naur nach formlos und alldurchdringend ist.“

6. Es besteht kein Zweifel daran, dass Ich das alles beinhaltende, göttliche Wesen bin – unteilbar und wie der Raum, rein von Natur aus und ewiglich heilig.

7. Ich allein bin unvergänglich, unendlich und die Form reinen Bewusstsein. Ich kenne weder Freude noch Schmerz oder wie diese jemanden zu beeinträchtigen vermögen.

8. Für mich gibt es keine Aktion des Geistes – weder gute noch schlechte, keine Handlung des Körpers – weder gute noch schlechte, keine Rede – weder gute noch schlechte. Ich bin die Essenz der Erkenntnis – rein und jenseits der Reichweite der Sinne.

9. Der Geist ist frei wie der Raum – der Geist ist alldurchdringend. Der Geist ist gewaltig. Der Geist ist alles. Und doch ist dieser Geist nicht die höchste Wahrheit.

10. Ich, der Eine, bin dies alles – ungebunden durch den Raum und ohne Unterschied (oder Makel). Wie könnte ich den Atman als sichtbar oder auf andere Weise existierend ansehen?

11. Du allein bist der Eine, der Einheitliche, der Unvergängliche – wohnend im Sein aller Wesen. Weshalb weißt du dies nicht? Du bist auf ewig verzückt und ungeteilt. Weshalb denkst du dann noch, dass es Tag und Nacht gäbe?

12. Vergiss niemals, dass der Atman absolut ist und überall als derselbe existiert. Ich bin der Meditierende und das höchste Objekt der Meditation – wie könnte wohl das Unteilbare geteilt werden?

13. Du bist weder geboren noch gestorben – zu keiner Zeit hast du einen Körper. Wisse, daß alles Brahman ist. Dies erklären die Shrutis auf vielfältige Art und Weise.

14. Du bist innen wie außen, du bist immer selig und an allen Orten. Weshalb lässt du dich täuschen und läufst wie ein Gespenst hin und her?

15. Weder Einheit noch Getrenntheit existieren – weder für dich noch für mich. Du bist ein Nichts, ich bin ein Nichts, die Welt ist ein Nichts – alles ist nur der Atman.

16. Du bist weder die fünf Prinzipien des Klanges, etc. noch hast du etwas mit ihnen zu tun. Du allein bist die höchste Wirklichkeit. Weshalb empfindest du dann noch Trauer?

17. Du bist ohne Geburt, ohne Tod, ohne Geist. Du hast keine Bindung, keine Befreiung, nichts Gutes nichts Schlechtes. Weshalb weinst du dann, oh liebes Kind: Du hast weder Namen noch Form noch besitze ich dies.

18. Oh Geist! Weshalb eilst du Verwirrter wie ein Teufel umher? Erkenne doch den Atman, der ohne Unterscheidung ist! Sei glücklich, indem du den Wünschen entsagst.

19. Du allein bist die Wahrheit, die frei von allen Modifikationen ist, unveränderlich, der Eine, die Form der höchsten Befreiung. Für dich gibt es weder Leidenschaft noch Leidenschaftslosigkeit. Weshalb grämst du dich wegen der Wünsche?

20. Alle heiligen Schriften sprechen von der einen Wahrheit, die eigenschaftslos, rein, unzerstörbar, körperlos und gleichmütig ist. Wisse, dass diese Wahrheit Ich selbst bin – es gibt darüber keinen Zweifel.

21. Wisse, dass das, was Form hat, unwirklich ist – kenne daher das ungeteilte, formlose Eine. Nach der Unterweisung in dieser Wahrheit gibt es kein Wandern im Samsara mehr.

22. Die Weisen erklären, dass es nur die eine einheitliche Wirklichkeit gibt. Sobald du Verlangen und mentale Aktion aufgegeben hast, schwindet die Vielfalt.

23. Wenn der Atman dual ist, wie kann es Samadhi geben? Wie kann es wiederum Samadhi geben, wenn der Atman nichtdual ist? Wie kann es außerdem Samadhi geben, wenn es weder Existenz noch Nicht-Existenz gibt, wenn es da nur das Eine, das Alles – die Form der Freiheit selbst gibt?

24. Du bist die einheitliche, reine Wahrheit. Du bist jenseits des Körpers, du bist ungeboren und unvergänglich – wie kannst du noch behaupten, du würdest den Atman kennen oder nicht kennen?

25. Sätze wie „Tat Tvam Asi“ (Das bist Du) verkünden den Atman, während Worte wie „neti, neti“ (nicht dies, nicht dies) feststellen, dass die Welt unwirklich ist.

26. Du erfüllst das gesamte Sein ohne jede Getrenntheit. Du bist das Selbst innerhalb des Selbst. Du bist jenseits der Meditation. Du bist nicht der Meditierende; du besitzt keinen Geist – schämst du dich nicht, dass du sogar dann noch meditierst?

27. Ich kenne diesen Seligen nicht – wie könnte ich darüber sprechen? Ich kenne diesen Seligen nicht – wie könnte ich ihn dann verehren? Denn Ich allein bin dieser Selige, die höchste Wirklichkeit; gleichmäßig und unendlich wie der Himmel.

28. Ich bin nicht das Prinzip der Elemente – Ich bin das höchste Prinzip, gleichmütig, frei von Einbildung, befreit von den Zuständen des Sehers und des Gesehenen. Wie könnte das eine Selbst-Bewusstsein etwas anderes werden?

29. Da ist nichts anderes als diese unendliche Essenz, da ist nichts anderes als diese eine Wirklichkeit. Die höchste Wahrheit lautet, dass der Atman allein existiert. Es gibt da weder Schädiger noch Verletzungen.

30. Du bist diese heilige Wirklichkeit, die gleichartig, formlos, geburtlos und unsterblich ist. Wie könnte es da noch eine Täuschung über den Atman geben? Und wie könnte ich darüber hinaus überhaupt getäuscht werden?

32. Weder gibt es da den Topf noch den Raum innerhalb des Topfes. Weder gibt es da den Jiva noch eine Hülle dessen. Wisse, dass alles Brahman allein ist – ohne den Kenner bzw. das Gekannte.

34. Es gibt weder die Veden noch die Welten, weder gibt es Götter noch Yajnas. Es gibt weder Varnas noch Ashramas, weder Familien noch Kasten, weder Pitriyana noch Devayana. Die höchste Wahrheit lautet, daß nur Brahman allein dies alles ist.

36. Manche Menschen verlangen nach der Nondualität, andere nach der Dualität. Beide kennen jedoch die Wahrheit nicht, die frei von sowohl Nondualität als auch Dualität ist.

38. Sobald einer versteht, dass all dieses hier, der Körper und alles andere, unwirklich ist wie der leere Raum, beginnt er Brahman zu erkennen, in dem es überhaupt keine Dualität gibt.

39. Für mich ist es so, dass das wirkliche Selbst nicht verschieden vom Höchsten ist. Dieses Eine ist wie der unendliche Himmel – wie könnte es da noch einen Meditierenden oder eine Meditation geben?

40. Was immer Ich auch tue, was immer Ich auch esse, was immer Ich auch opfere – all dies ist nicht mein. Ich bin das Reine, Ungeborene und Unvergängliche.

41. Wisse, daß das gesamte Universum formlos ist; wisse, dass das gesamte Universum wandellos ist; wisse, dass das gesamte Universum die Gestalt der Reinheit besitzt; wisse, dass das gesamte Universum nichts als die Gestalt der Seligkeit ist.

43. Oh liebes Kind! Weshalb rufst du aus: „Maya, Maya!“ Wo sollte wohl „Schatten, Schatten“ sein? All dies hier ist die eine Wirklichkeit – fleckenlos und alldurchdringend.

44. Ich bin ohne Anfang oder Ende. Niemals bin ich gebunden. Ich bin makellos und rein von Natur aus – darin besteht meine feste Überzeugung.

45. Das gesamte Universum, angefangen vom Mahat, ist in mir nicht im mindesten vorhanden. All dies ist nichts als Brahman allein – wie könnte es darin Varna und Ashrama geben?

46. Alles kenne ich zur Gänze. Ich bin das Eine, Ungeteilte. Ich bin die unerklärliche Fülle. Die Welt mit dem Raum und den anderen Elementen ist unwirklich.

48. Die Wahrheit ist rein – nicht nur aufgrund der Praxis des Yoga, nicht aufgrund der Auflösung des Geistes, nicht aufgrund der Unterweisungen des Guru. Die Wahrheit ist rein von Natur aus.

49. Es gibt keinen aus den fünf Elementen bestehenden Körper, folglich gibt es auch keinen körperlosen Zustand. All dies hier ist nichts als nur das absolute Selbst. Wie könnte es dann die drei Zustände und den vierten geben?

50. Ich bin weder gebunden noch frei; ich bin nicht verschieden von Brahman. Ich bin weder der Handelnde noch der Genießer. Ich bin ohne innere und äußere Dualität.

51. Wird Wasser mit Wasser vermischt, gibt es stets immer nur Wasser ohne Verschiedenheit. Auf dieselbe Weise sind für mich Prakriti und Purusha unterschiedslos.

53. Ich kenne deine Gestalt als die höchste Unmittelbarkeit, allgegenwärtig wie der Raum. Falls es daneben noch irgendetwas anderes geben sollte, wäre dies nur wie das Wasser einer Fata Morgana.

54. Für mich gibt es weder einen Guru noch eine Unterweisung, weder begrenzende Vorschriften noch Handlung. Erkenne das spirituelle Bewusstsein, welches wie der Äther ist. Ich bin rein von Natur aus.

55. Du bist rein und körperlos, du besitzt keinen Geist, du bist höher als das Höchste. Ich bin der Atman – höchste Wahrheit. Schäme dich nicht, dies zu behaupten.

56. Oh Geist! Weshalb weinst du? Werde das Selbst durch das Selbst. Oh liebes Kind! Koste den makellosen, erlesenen Nektar der Nondualität.

59. Ich bin weder geboren noch tot, ich habe weder Gutes noch Schlechtes getan. Ich bin das reine, eigenschaftslose Brahman – wie könnte es für mich Bindung und Befreiung geben?

63.Du hast weder Mutter noch Vater, weder Verwandte noch Gattin, weder Sohn noch Freund. Du bist weder parteiisch noch unparteiisch. Wie könnte dann also Kummer im Geist entstehen?

64. Du kennst keinen Geist, keinen Tag, keine Nacht, keinen Sonnenaufgang, keinen Sonnenuntergang. Wie könnte ein Weiser dem Körperlosen einen Körper zuschreiben?

69. Unter welchen Umständen und an welchen Orten auch immer die Yogis sterben – sie gehen an Ort und Stelle in das Brahman ein, wie der Raum innerhalb des Kruges in den unbegrenzten Raum eingeht.

71. Die Yogis betrachten Dharma, Artha und Kama, den Wunsch nach Freiheit, sämtliche bewegten Kreaturen, sämtliche unbewegten Kreaturen und überhaupt alles als bloßes Wasser einer Fata Morgana.

III-14 Ich bin unberührt vom Staub des Samsara. Ich bin unveränderlich. Ich kenne die endlosen Sorgen nicht und nicht die Besessenheit der Finsternis. Ich kenne keine Auswirkung auf das Svadharma. Ich bin die unsterbliche Weisheit, die immer gleichbleibende Essenz – alldurchringend wie der Raum.

III-34 Oh lieber Freund! Weshalb weinst du? Es gibt weder Alter noch Tod. Oh lieber Freund! Weshalb weinst du? Es gibt keine Furcht vor Wiedergeburt. Oh lieber Freund! Weshalb weinst du? Es gibt für dich keinerlei Veränderung (Erkläre:) Ich bin die unsterbliche Weisheit, die immer gleichbleibende Essenz – alldurchdringend wie der Raum.

III-35 Oh lieber Freund! Weshalb weinst du? Du hast keine Form. Oh lieber Freund! Weshalb weinst du? Du bist weder hässlich (oder formlos). Oh lieber Freund! Weshalb weinst du? Du hast kein Alter! Ich bin die unsterbliche Weisheit, die immer gleichbleibende Essenz – alldurchdringend wie der Raum.

III-44 Erkenne das eine Bewusstsein, welches ohne Feuer und Luft ist. Erkenne das eine Bewusstsein, welches ohne Erde und Wasser ist. Erkenne das eine Bewusstsein, welches ohne Raum und Äther ist. Erkenne das eine Bewusstsein, welches ausgebreitet wie der Himmel ist.

VII.15 Der erleuchtete Weise, der sämtliche Wünsche aufgegeben hat und mit dem immer gleichbleibenden Wesen verschmolzen ist, verkündet, dass es niemals möglich ist, das Es (Brahman) zu erkennen und daß selbst die Veden das Es nicht zu beschreiben vermögen.

VIII-1 Durch Pilgerfahrt wird die Allgegenwart der Gottheit verleugnet. Durch die Meditation wird der jenseits des Mentalen liegende Zustand verleugnet. Durch das Gebet wird der jenseits der Rede liegende Zustand verleugnet. Bitte, vergib mir diese drei Irrtümer!

VIII-2 Einer, der unberührt von Wünschen ist, selbstbeherrscht, liebenswürdig, sauber, der nichts besitzt und ohne Ehrgeiz ist, der wenig isst, ruhig und beständig ist, der seine Zuflucht im Selbst nimmt und schweigsam ist.

VIII-3 Wer ist dieser, der ohne Stolz, von Natur aus weise, scharfsinnig und klug ist, voller Mut und Tapferkeit, siegreich über die sechs üblen Eigenschaften, der ohne Anmaßung ist und andere respektiert, der ein Vorbild, freundlich, mitfühlend und weise ist?

VIII-4 Wer ist dieser Gütige, Mitfühlende, der fern aller Rachsucht ist, der voll der Kraft der Standhaftigkeit ist, der geduldig gegenüber allen Wesen ist, der die Essenz der Wahrheit ist, der hochgesinnt ist und Gleichmut besitzt, der allen Gutes tut?

VIII-5 Darin besteht die Natur des Avadhuta, die wert ist, von den Anhängern, den Kennern des Inhaltes der Worte der Veden und denjenigen, die die Veda und Vedanta auslegen, erkannt zu werden.


VIII-27 Wird der Geist vom Kummer betroffen, leidet auch der Körper. Wird der Geist krank, beginnen auch die Bestandteile des Körpers zu verfallen. Daher sollte man den Geist stets gut pflegen, denn nur mit einem gesunden Geist können die Fähigkeiten der Intelligenz gut gedeihen.

II

I-31 Wird der Krug zerbrochen, geht der Raum in ein Unterschiedsloses über. Ich sehe keinerlei Unterschied zwischen dem höchsten Selbst und dem reinen Geist.

I-33 Sei versichert, dass Ich das bin, was überall und zu allen Zeiten ist, das Alles, das Selbst, das Ewige, das Feste. Das gesamte Sein ist gleichzeitig ein Vakuum als auch Fülle. Ich bin dieses höchste Selbst.

I-58 Es gibt kein Lernen, keine Logik, keine Konzentration und keinen Yoga, keinen Ort, keine Zeit, keinen Guru, keine Unterweisung. Ich bin das aus sich selbst heraus existierende Bewusstsein, die Wirklichkeit, die wie der Himmel ist – wahr und immerwährend.

I-60 Wenn das Licht des Bewusstseins allgegenwärtig, ewig, erfüllt und unterschiedslos ist – wie könnte es dann noch einen Raum dafür geben, um alles im Innen und Außen zu durchdringen?

I-61 Das gesamte Universum leuchtet als eine unteilbare und unterschiedslose Masse. Oh, schaut euch nur diese Maya und diese große Täuschung an, die diese Einbildungen von Dualität und Nondualität entstehen lässt!

I-65 Erkenne den unvergänglichen Atman als weder geteilt noch ungeteilt, als weder sorgenvoll noch freudevoll, als weder erfüllt noch leer.

I-35 Wenn du allein diese Wirklichkeit bist, die ohne die Dualität des Durchdringenden und des Durchdrungenen existiert – wie kannst du dann das Selbst für entweder sichtbar oder unsichtbar halten?

I-37 Wie könnte wohl jemand vom Selbst sprechen, das jenseits des Verstandes und der Rede ist, das ohne Farbe, usw. und ohne Klangeigenschaften ist.

I-42 Du bist Das – es gibt darüber keinerlei Zweifel. Und was sollte ich darüber hinaus noch (als Zweites neben mir) kennen? Wie könntest du wissen, ob der Atman unerkennbar oder die Selbst-Erkenntnis ist.

I-47 Das Selbst ist weder ein Eunuch, noch Mann oder Frau, noch Erkenntnis oder Vorstellung. Wie könntest du wissen, ob es selig oder unselig ist?

I-52 Wenn du nicht frei bist, bist du auch nicht gebunden. Wie könntest du dann wissen, ob der Atman mit oder ohne Form ist?

I-57 Da ist weder Erkenntnis noch Nicht-Erkenntnis und auch nicht Erkenntnis zusammen mit Nicht-Erkenntnis. Wer diese Art von Erkenntnis allezeit beibehält, dessen Erkenntnis wird nicht mehr Widersprüchen unterworfen sein.

I-62 Mit der Methode des „neti, neti“, sollte man sowohl Unterschied als auch Nicht-Unterschied aufgeben, sowohl das Geformte als auch das Formlose und als Absolute Seligkeit existieren.

I-66 Weder bin ich der Handelnde noch der Genießer. Ich besitze keinerlei Karma – weder aus der Vergangenheit noch aus der Gegenwart. Ich bin weder verkörpert noch entkörpert. Was bedeuten „Mein“ und „Nicht-Mein“ schon für jemanden wie mich?

I-67 Ich habe keinerlei böse Wünsche, usw. Ich kenne keine Sorgen um den Körper, usw. Wisse, dass ich der eine Atman bin – ausgebreitet wie der Himmel.

I-68 Oh lieber Freund – du mein Geist! Was nützt das viele Reden? All dies hier ist wahrlich unbeschreibbar. Was immer das Wesen ist, von dem ich dir erzählt habe, - du allein bist die Wirklichkeit, die ungebunden ist wie der Raum.

I-70 Ob an einem heiligen Ort oder im Haus eines Kastenlosen oder sogar im Zustand des Gedächtnisverlustes – wenn jemand den Körper verlässt, wenn der Geist gleichmütig ist, erlangt er die absolute Freiheit.

I-72 Niemals erfreue ich mich der Vergangenheit oder der Gegenwart oder zukünftigen Handlungen und deren Früchte; dies ist meine feste Überzeugung.

I-73 Entsagend allem Stolz, wohnend an einem einsamen Ort, gereinigt durch das immer gleichbleibende Wesen, allein lebend und erfüllt von Freude, erlangt der nackte Avadhuta das Alles in dem Absoluten Selbst.

I-74 Wo es keine drei Zustände und keinen Vierten gibt, da erlangt dieser das Absolute Selbst. Wo es keinen Dharma und Adharma gibt – wie könnte es noch den Unterschied des Gebundenen und des Befreiten geben?

I-75 Dies ist durch Mantras nicht zu erlangen. Dies ist durch den Veda und den Tantra nicht zu erlangen. Dieser heilige Ausspruch stammt von Avadhuta, der frei von allen Wünschen und mit dem immer gleichbleibenden Wesen verschmolzen ist.

I-76 Weder allgegenwärtige Leere noch Fülle, weder Wahrheit noch Unwahrheit existieren als solche. Diese Aussage entstammt persönlicher Erfahrung und dem Wissen um die wahre Bedeutung aller Schriften.

VI-1 Die Shrutis erklären verschiedentlich, dass wir, die Elemente wie der Raum und alles andere, dem Wasser einer Fata Morgana gleichen. Wenn all dies nur die eine, unterschiedslose, immer gleichbleibende Seligkeit ist – wie kann dann irgend etwas mit irgend etwas anderem verglichen werden?

VI-4 Es gibt keine zwei Phänomene wie Tag und Nacht. Die Zunahme und Abnahme wird verneint (Sonnenaufgang und Sonnenuntergang). Wenn all dies nur die eine, unterschiedslose, immer gleichbleibende Seligkeit ist – wie könnte es da Sonne, Mond und Feuer geben?

VI-7 Wenn es weder Unterschied noch die Verneinung des Unterschieds gibt, wenn es weder den Kenner noch das Gekannte gibt, wenn all dies nur die eine, unterschiedslose, immer gleichbleibende Seligkeit ist – wie könnte es dann die drei Zustände und einen vierten Zustand des Bewusstseins geben?

VI-8 Wenn all das Erzählte und nicht Erzählte unwahr ist, wenn das Gewusste und nicht Gewusste unwahr ist, wenn all dies nur die eine unterschiedslose, immer gleichbleibende Seligkeit ist – wie könnte es da Objekte, Sinne, Intellekt und Geist geben?

VI-9 Wenn der Himmel und die Luft unwahr sind, wenn die Erde und das Feuer unwahr sind, wenn all dies nur die eine unterschiedslose, immer gleichbleibende Seligkeit ist – wie könnte es da Wolken und Regen geben?

VI-10 Wenn die Welt nur ein eingebildetes Nichts ist, wenn der Körper nur ein eingebildetes Nichts ist, wenn all dies nur die eine, unterschiedslose, immer gleichbleibende Seligkeit ist – wie könnte es da noch eine Unterscheidung zwischen guten Eigenschaften und bösen Neigungen geben?

III-8 Es ist weder grob noch fein, weder kommt es noch geht es. Es hat weder Anfang, Mitte noch Ende; es ist weder hoch noch niedrig. Ich spreche hier von dieser Wahrheit, von der höchsten Wirklichkeit. Ich bin die unsterbliche Weisheit, das unterschiedslose Wesen – alldurchdringend wie der Raum.

III-9 Bedenke, dass alle Sinne die Formen des Absoluten sind. Bedenke, dass sämtliche Objekte die Formen des Absoluten sind. Erkenne diese eine, makellose Wahrheit, die weder gebunden noch befreit ist. Ich bin die unsterbliche Weisheit, das unterschiedslose Wesen – alldurchdringend wie der Raum.

III-10 Ich bin ohne Makel und ich bin das Feuer, welches alle Makel verbrennt. Ich bin ohne Eigenschaften und ich bin das Feuer, welches alle Bindungen verbrennt. Ich bin die unsterbliche Weisheit, das unterschiedslose Wesen – alldurchdringend wie der Raum.

III-20 Wenn es die drei Zustände nicht gibt – wie könnte es dann den vierten geben? Wenn es keine drei Zeiten gibt – wie könnte es Viertel davon geben? Wahrhaftig, diese absolute Wirklichkeit ist der höchste Friede. Ich bin die unsterbliche Weisheit, das unterschiedslose Wesen – alldurchdringend wie der Raum.

III-21 Ich trage an mir keinerlei Unterscheidungen von kurz oder lang, leicht oder schwer, weit oder eng, kreisrund oder winkelig. Ich bin die unsterbliche Weisheit, das unterschiedslose Wesen – alldurchdringend wie der Raum.

III-27 Ich trage an mir keinerlei Veränderung der Maya und der Erschaffung der Welt. Ich trage an mir keinerlei Veränderung durch das Auftreten von Verstellung und Stolz. Ich trage an mir keinerlei Veränderung durch die Konzepte von Wahrheit und Falschheit. Ich bin die unsterbliche Weisheit, das unterschiedslose Wesen, alldurchdringend wie der Raum.

III-30 Wie könnte ich sagen, ob dies ein Wald oder ein Haus ist? Wie könnte ich sagen, ob die Existenz erwiesen oder zweifelhaft ist? In der Tat ist all dies hier unterschiedslos, immer gleichbleibend und kann nicht erschüttert werden. Ich bin die unsterbliche Weisheit, das unterschiedslose Wesen – alldurchdringend wie der Raum.


III-32 All dies hier erstrahlt als das Ungeborene und Unerschaffene. All dies hier erstrahlt als das nicht Bestätigte –frei vom Wechsel des Samsara. All dies hier erstrahlt als das Unzerstörbare und Unsterbliche. Ich bin die unsterbliche Weisheit, das unterschiedslose Wesen – alldurchdringend wie der Raum.

Avadhuta Gita Sanskrit Text

Hier findest du den Text der Avadhuta Gita auf Sanskrit, zunächst in der römischen IAST Transliteration, dann auf Devanagari.

Avadhuta Sanskrit Text IAST römische Transliteration - Roman/English Transliteration

atha prathamo'dhyāyaḥ ॥

īśvarānugrahādeva puṁsāmadvaitavāsanā ।

mahadbhayaparitrāṇādviprāṇāmupajāyate ॥ 1॥

yenedaṁ pūritaṁ sarvamātmanaivātmanātmani ।

nirākāraṁ kathaṁ vande hyabhinnaṁ śivamavyayam ॥ 2॥

pañcabhūtātmakaṁ viśvaṁ marīcijalasannibham ।

kasyāpyaho namaskuryāmahameko nirañjanaḥ ॥ 3॥

ātmaiva kevalaṁ sarvaṁ bhedābhedo na vidyate ।

asti nāsti kathaṁ brūyāṁ vismayaḥ pratibhāti me ॥ 4॥

vedāntasārasarvasvaṁ jñānaṁ vijñānameva ca ।

ahamātmā nirākāraḥ sarvavyāpī svabhāvataḥ ॥ 5॥

yo vai sarvātmako devo niṣkalo gaganopamaḥ ।

svabhāvanirmalaḥ śuddhaḥ sa evāyaṁ na saṁśayaḥ ॥ 6॥

ahamevāvyayo'nantaḥ śuddhavijñānavigrahaḥ ।

sukhaṁ duḥkhaṁ na jānāmi kathaṁ kasyāpi vartate ॥ 7॥

na mānasaṁ karma śubhāśubhaṁ me

na kāyikaṁ karma śubhāśubhaṁ me ।

na vācikaṁ karma śubhāśubhaṁ me

jñānāmr̥taṁ śuddhamatīndriyo'ham ॥ 8॥

mano vai gaganākāraṁ mano vai sarvatomukham ।

mano'tītaṁ manaḥ sarvaṁ na manaḥ paramārthataḥ ॥ 9॥

ahamekamidaṁ sarvaṁ vyomātītaṁ nirantaram ।

paśyāmi kathamātmānaṁ pratyakṣaṁ vā tirohitam ॥ 10॥

tvamevamekaṁ hi kathaṁ na budhyase

samaṁ hi sarveṣu vimr̥ṣṭamavyayam ।

sadodito'si tvamakhaṇḍitaḥ prabho

divā ca naktaṁ ca kathaṁ hi manyase ॥ 11॥

ātmānaṁ satataṁ viddhi sarvatraikaṁ nirantaram ।

ahaṁ dhyātā paraṁ dhyeyamakhaṇḍaṁ khaṇḍyate katham ॥ 12॥

na jāto na mr̥to'si tvaṁ na te dehaḥ kadācana ।

sarvaṁ brahmeti vikhyātaṁ bravīti bahudhā śrutiḥ ॥ 13॥

sa bāhyābhyantaro'si tvaṁ śivaḥ sarvatra sarvadā ।

itastataḥ kathaṁ bhrāntaḥ pradhāvasi piśācavat ॥ 14॥

saṁyogaśca viyogaśca vartate na ca te na me ।

na tvaṁ nāhaṁ jagannedaṁ sarvamātmaiva kevalam ॥ 15॥

śabdādipañcakasyāsya naivāsi tvaṁ na te punaḥ ।

tvameva paramaṁ tattvamataḥ kiṁ paritapyase ॥ 16॥

janma mr̥tyurna te cittaṁ bandhamokṣau śubhāśubhau ।

kathaṁ rodiṣi re vatsa nāmarūpaṁ na te na me ॥ 17॥

aho citta kathaṁ bhrāntaḥ pradhāvasi piśācavat ।

abhinnaṁ paśya cātmānaṁ rāgatyāgātsukhī bhava ॥ 18॥

tvameva tattvaṁ hi vikāravarjitaṁ

niṣkampamekaṁ hi vimokṣavigraham ।

na te ca rāgo hyathavā virāgaḥ

kathaṁ hi santapyasi kāmakāmataḥ ॥ 19॥

vadanti śrutayaḥ sarvāḥ nirguṇaṁ śuddhamavyayam ।

aśarīraṁ samaṁ tattvaṁ tanmāṁ viddhi na saṁśayaḥ ॥ 20॥

sākāramanr̥taṁ viddhi nirākāraṁ nirantaram ।

etattattvopadeśena na punarbhavasambhavaḥ ॥ 21॥

ekameva samaṁ tattvaṁ vadanti hi vipaścitaḥ ।

rāgatyāgātpunaścittamekānekaṁ na vidyate ॥ 22॥

anātmarūpaṁ ca kathaṁ samādhi̱-

rātmasvarūpaṁ ca kathaṁ samādhiḥ ।

astīti nāstīti kathaṁ samādhi̱-

rmokṣasvarūpaṁ yadi sarvamekam ॥ 23॥

viśuddho'si samaṁ tattvaṁ videhastvamajo'vyayaḥ ।

jānāmīha na jānāmītyātmānaṁ manyase katham ॥ 24॥

tattvamasyādivākyena svātmā hi pratipāditaḥ ।

neti neti śrutirbrūyādanr̥taṁ pāñcabhautikam ॥ 25॥

ātmanyevātmanā sarvaṁ tvayā pūrṇaṁ nirantaram ।

dhyātā dhyānaṁ na te cittaṁ nirlajjaṁ dhyāyate katham ॥ 26॥

śivaṁ na jānāmi kathaṁ vadāmi

śivaṁ na jānāmi kathaṁ bhajāmi ।

ahaṁ śivaścetparamārthatattvaṁ

samasvarūpaṁ gaganopamaṁ ca ॥ 27॥

nāhaṁ tattvaṁ samaṁ tattvaṁ kalpanāhetuvarjitam ।

grāhyagrāhakanirmuktaṁ svasaṁvedyaṁ kathaṁ bhavet ॥ 28॥

anantarūpaṁ na hi vastu kiṁci̱-

ttattvasvarūpaṁ na hi vastu kiṁcit ।

ātmaikarūpaṁ paramārthatattvaṁ

na hiṁsako vāpi na cāpyahiṁsā ॥ 29॥

viśuddho'si samaṁ tattvaṁ videhamajamavyayam ।

vibhramaṁ kathamātmārthe vibhrānto'haṁ kathaṁ punaḥ ॥ 30॥

ghaṭe bhinne ghaṭākāśaṁ sulīnaṁ bhedavarjitam ।

śivena manasā śuddho na bhedaḥ pratibhāti me ॥ 31॥

na ghaṭo na ghaṭākāśo na jīvo jīvavigrahaḥ ।

kevalaṁ brahma saṁviddhi vedyavedakavarjitam ॥ 32॥

sarvatra sarvadā sarvamātmānaṁ satataṁ dhruvam ।

sarvaṁ śūnyamaśūnyaṁ ca tanmāṁ viddhi na saṁśayaḥ ॥ 33॥

vedā na lokā na surā na yajñā

varṇāśramo naiva kulaṁ na jātiḥ ।

na dhūmamārgo na ca dīptimārgo

brahmaikarūpaṁ paramārthatattvam ॥ 34॥

vyāpyavyāpakanirmuktaḥ tvamekaḥ saphalaṁ yadi ।

pratyakṣaṁ cāparokṣaṁ ca hyātmānaṁ manyase katham ॥ 35॥

advaitaṁ kecidicchanti dvaitamicchanti cāpare ।

samaṁ tattvaṁ na vindanti dvaitādvaitavivarjitam ॥ 36॥

śvetādivarṇarahitaṁ śabdādiguṇavarjitam ।

kathayanti kathaṁ tattvaṁ manovācāmagocaram ॥ 37॥

yadā'nr̥tamidaṁ sarvaṁ dehādigaganopamam ।

tadā hi brahma saṁvetti na te dvaitaparamparā ॥ 38॥

pareṇa sahajātmāpi hyabhinnaḥ pratibhāti me ।

vyomākāraṁ tathaivaikaṁ dhyātā dhyānaṁ kathaṁ bhavet ॥ 39॥

yatkaromi yadaśnāmi yajjuhomi dadāmi yat ।

etatsarvaṁ na me kiṁcidviśuddho'hamajo'vyayaḥ ॥ 40॥

sarvaṁ jagadviddhi nirākr̥tīdaṁ

sarvaṁ jagadviddhi vikārahīnam ।

sarvaṁ jagadviddhi viśuddhadehaṁ

sarvaṁ jagadviddhi śivaikarūpam ॥ 41॥

tattvaṁ tvaṁ na hi sandehaḥ kiṁ jānāmyathavā punaḥ ।

asaṁvedyaṁ svasaṁvedyamātmānaṁ manyase katham ॥ 42॥

māyā'māyā kathaṁ tāta chāyā'chāyā na vidyate ।

tattvamekamidaṁ sarvaṁ vyomākāraṁ nirañjanam ॥ 43॥

ādimadhyāntamukto'haṁ na baddho'haṁ kadācana ।

svabhāvanirmalaḥ śuddha iti me niścitā matiḥ ॥ 44॥

mahadādi jagatsarvaṁ na kiṁcitpratibhāti me ।

brahmaiva kevalaṁ sarvaṁ kathaṁ varṇāśramasthitiḥ ॥ 45॥

jānāmi sarvathā sarvamahameko nirantaram ।

nirālambamaśūnyaṁ ca śūnyaṁ vyomādipañcakam ॥ 46॥

na ṣaṇḍho na pumānna strī na bodho naiva kalpanā ।

sānando vā nirānandamātmānaṁ manyase katham ॥ 47॥

ṣaḍaṅgayogānna tu naiva śuddhaṁ

manovināśānna tu naiva śuddham ।

gurūpadeśānna tu naiva śuddhaṁ

svayaṁ ca tattvaṁ svayameva buddham ॥ 48॥

na hi pañcātmako deho videho vartate na hi ।

ātmaiva kevalaṁ sarvaṁ turīyaṁ ca trayaṁ katham ॥ 49॥

na baddho naiva mukto'haṁ na cāhaṁ brahmaṇaḥ pr̥thak ।

na kartā na ca bhoktāhaṁ vyāpyavyāpakavarjitaḥ ॥ 50॥

yathā jalaṁ jale nyastaṁ salilaṁ bhedavarjitam ।

prakr̥tiṁ puruṣaṁ tadvadabhinnaṁ pratibhāti me ॥ 51॥

yadi nāma na mukto'si na baddho'si kadācana ।

sākāraṁ ca nirākāramātmānaṁ manyase katham ॥ 52॥

jānāmi te paraṁ rūpaṁ pratyakṣaṁ gaganopamam ।

yathā paraṁ hi rūpaṁ yanmarīcijalasannibham ॥ 53॥

na gururnopadeśaśca na copādhirna me kriyā ।

videhaṁ gaganaṁ viddhi viśuddho'haṁ svabhāvataḥ ॥ 54॥

viśuddho'sya śarīro'si na te cittaṁ parātparam ।

ahaṁ cātmā paraṁ tattvamiti vaktuṁ na lajjase ॥ 55॥

kathaṁ rodiṣi re citta hyātmaivātmātmanā bhava ।

piba vatsa kalātītamadvaitaṁ paramāmr̥tam ॥ 56॥

naiva bodho na cābodho na bodhābodha eva ca ।

yasyedr̥śaḥ sadā bodhaḥ sa bodho nānyathā bhavet ॥ 57॥

jñānaṁ na tarko na samādhiyogo

na deśakālau na gurūpadeśaḥ ।

svabhāvasaṁvittarahaṁ ca tattva̱-

mākāśakalpaṁ sahajaṁ dhruvaṁ ca ॥ 58॥

na jāto'haṁ mr̥to vāpi na me karma śubhāśubham ।

viśuddhaṁ nirguṇaṁ brahma bandho muktiḥ kathaṁ mama ॥ 59॥

yadi sarvagato devaḥ sthiraḥ pūrṇo nirantaraḥ ।

antaraṁ hi na paśyāmi sa bāhyābhyantaraḥ katham ॥ 60॥

sphuratyeva jagatkr̥tsnamakhaṇḍitanirantaram ।

aho māyāmahāmoho dvaitādvaitavikalpanā ॥ 61॥

sākāraṁ ca nirākāraṁ neti netīti sarvadā ।

bhedābhedavinirmukto vartate kevalaḥ śivaḥ ॥ 62॥

na te ca mātā ca pitā ca bandhuḥ

na te ca patnī na sutaśca mitram ।

na pakṣapātī na vipakṣapātaḥ

kathaṁ hi saṁtaptiriyaṁ hi citte ॥ 63॥

divā naktaṁ na te cittaṁ udayāstamayau na hi ।

videhasya śarīratvaṁ kalpayanti kathaṁ budhāḥ ॥ 64॥

nāvibhaktaṁ vibhaktaṁ ca na hi duḥkhasukhādi ca ।

na hi sarvamasarvaṁ ca viddhi cātmānamavyayam ॥ 65॥

nāhaṁ kartā na bhoktā ca na me karma purā'dhunā ।

na me deho videho vā nirmameti mameti kim ॥ 66॥

na me rāgādiko doṣo duḥkhaṁ dehādikaṁ na me ।

ātmānaṁ viddhi māmekaṁ viśālaṁ gaganopamam ॥ 67॥

sakhe manaḥ kiṁ bahujalpitena

sakhe manaḥ sarvamidaṁ vitarkyam ।

yatsārabhūtaṁ kathitaṁ mayā te

tvameva tattvaṁ gaganopamo'si ॥ 68॥

yena kenāpi bhāvena yatra kutra mr̥tā api ।

yoginastatra līyante ghaṭākāśamivāmbare ॥ 69॥

tīrthe cāntyajagehe vā naṣṭasmr̥tirapi tyajan ।

samakāle tanuṁ muktaḥ kaivalyavyāpako bhavet ॥ 70॥

dharmārthakāmamokṣāṁśca dvipadādicarācaram ।

manyante yoginaḥ sarvaṁ marīcijalasannibham ॥ 71॥

atītānāgataṁ karma vartamānaṁ tathaiva ca ।

na karomi na bhuñjāmi iti me niścalā matiḥ ॥ 72॥

śūnyāgāre samarasapūta̱-

stiṣṭhannekaḥ sukhamavadhūtaḥ ।

carati hi nagnastyaktvā garvaṁ

vindati kevalamātmani sarvam ॥ 73॥

tritayaturīyaṁ nahi nahi yatra

vindati kevalamātmani tatra ।

dharmādharmau nahi nahi yatra

baddho muktaḥ kathamiha tatra ॥ 74॥

vindati vindati nahi nahi mantraṁ

chandolakṣaṇaṁ nahi nahi tantram ।

samarasamagno bhāvitapūtaḥ

pralapitametatparamavadhūtaḥ ॥ 75॥

sarvaśūnyamaśūnyaṁ ca satyāsatyaṁ na vidyate ।

svabhāvabhāvataḥ proktaṁ śāstrasaṁvittipūrvakam ॥ 76॥

iti prathamo'dhyāyaḥ


atha dvitīyo'dhyāyaḥ ॥

bālasya vā viṣayabhogaratasya vāpi

mūrkhasya sevakajanasya gr̥hasthitasya ।

etadguroḥ kimapi naiva na cintanīyaṁ

ratnaṁ kathaṁ tyajati ko'pyaśucau praviṣṭam ॥ 1॥

naivātra kāvyaguṇa eva tu cintanīyo

grāhyaḥ paraṁ guṇavatā khalu sāra eva ।

sindūracitrarahitā bhuvi rūpaśūnyā

pāraṁ na kiṁ nayati nauriha gantukāmān ॥ 2॥

prayatnena vinā yena niścalena calācalam ।

grastaṁ svabhāvataḥ śāntaṁ caitanyaṁ gaganopamam ॥ 3॥

ayatnāchālayedyastu ekameva carācaram ।

sarvagaṁ tatkathaṁ bhinnamadvaitaṁ vartate mama ॥ 4॥

ahameva paraṁ yasmātsārātsārataraṁ śivam ।

gamāgamavinirmuktaṁ nirvikalpaṁ nirākulam ॥ 5॥

sarvāvayavanirmuktaṁ tathāhaṁ tridaśārcitam ।

sampūrṇatvānna gr̥hṇāmi vibhāgaṁ tridaśādikam ॥ 6॥

pramādena na sandehaḥ kiṁ kariṣyāmi vr̥ttimān ।

utpadyante vilīyante budbudāśca yathā jale ॥ 7॥

mahadādīni bhūtāni samāpyaivaṁ sadaiva hi ।

mr̥dudravyeṣu tīkṣṇeṣu guḍeṣu kaṭukeṣu ca ॥ 8॥

kaṭutvaṁ caiva śaityatvaṁ mr̥dutvaṁ ca yathā jale ।

prakr̥tiḥ puruṣastadvadabhinnaṁ pratibhāti me ॥ 9॥

sarvākhyārahitaṁ yadyatsūkṣmātsūkṣmataraṁ param ।

manobuddhīndriyātītamakalaṅkaṁ jagatpatim ॥ 10॥

īdr̥śaṁ sahajaṁ yatra ahaṁ tatra kathaṁ bhavet ।

tvameva hi kathaṁ tatra kathaṁ tatra carācaram ॥ 11॥

gaganopamaṁ tu yatproktaṁ tadeva gaganopamam ।

caitanyaṁ doṣahīnaṁ ca sarvajñaṁ pūrṇameva ca ॥ 12॥

pr̥thivyāṁ caritaṁ naiva mārutena ca vāhitam ।

variṇā pihitaṁ naiva tejomadhye vyavasthitam ॥ 13॥

ākāśaṁ tena saṁvyāptaṁ na tadvyāptaṁ ca kenacit ।

sa bāhyābhyantaraṁ tiṣṭhatyavacchinnaṁ nirantaram ॥ 14॥

sūkṣmatvāttadadr̥śyatvānnirguṇatvācca yogibhiḥ ।

ālambanādi yatproktaṁ kramādālambanaṁ bhavet ॥ 15॥

satatā'bhyāsayuktastu nirālambo yadā bhavet ।

tallayāllīyate nāntarguṇadoṣavivarjitaḥ ॥ 16॥

viṣaviśvasya raudrasya mohamūrcchāpradasya ca ।

ekameva vināśāya hyamoghaṁ sahajāmr̥tam ॥ 17॥

bhāvagamyaṁ nirākāraṁ sākāraṁ dr̥ṣṭigocaram ।

bhāvābhāvavinirmuktamantarālaṁ taducyate ॥ 18॥

bāhyabhāvaṁ bhavedviśvamantaḥ prakr̥tirucyate ।

antarādantaraṁ jñeyaṁ nārikelaphalāmbuvat ॥ 19॥

bhrāntijñānaṁ sthitaṁ bāhyaṁ samyagjñānaṁ ca madhyagam ।

madhyānmadhyataraṁ jñeyaṁ nārikelaphalāmbuvat ॥ 20॥

paurṇamāsyāṁ yathā candra eka evātinirmalaḥ ।

tena tatsadr̥śaṁ paśyeddvidhādr̥ṣṭirviparyayaḥ ॥ 21॥

anenaiva prakāreṇa buddhibhedo na sarvagaḥ ।

dātā ca dhīratāmeti gīyate nāmakoṭibhiḥ ॥ 22॥

guruprajñāprasādena mūrkho vā yadi paṇḍitaḥ ।

yastu sambudhyate tattvaṁ virakto bhavasāgarāt ॥ 23॥

rāgadveṣavinirmuktaḥ sarvabhūtahite rataḥ ।

dr̥ḍhabodhaśca dhīraśca sa gacchetparamaṁ padam ॥ 24॥

ghaṭe bhinne ghaṭākāśa ākāśe līyate yathā ।

dehābhāve tathā yogī svarūpe paramātmani ॥ 25॥

ukteyaṁ karmayuktānāṁ matiryānte'pi sā gatiḥ ।

na coktā yogayuktānāṁ matiryānte'pi sā gatiḥ ॥ 26॥

yā gatiḥ karmayuktānāṁ sā ca vāgindriyādvadet ।

yogināṁ yā gatiḥ kvāpi hyakathyā bhavatorjitā ॥ 27॥

evaṁ jñātvā tvamuṁ mārgaṁ yogināṁ naiva kalpitam ।

vikalpavarjanaṁ teṣāṁ svayaṁ siddhiḥ pravartate ॥ 28॥

tīrthe vāntyajagehe vā yatra kutra mr̥to'pi vā ।

na yogī paśyate garbhaṁ pare brahmaṇi līyate ॥ 29॥

sahajamajamacintyaṁ yastu paśyetsvarūpaṁ

ghaṭati yadi yatheṣṭaṁ lipyate naiva doṣaiḥ ।

sakr̥dapi tadabhāvātkarma kiṁcinnakuryāt

tadapi na ca vibaddhaḥ saṁyamī vā tapasvī ॥ 30॥

nirāmayaṁ niṣpratimaṁ nirākr̥tiṁ

nirāśrayaṁ nirvapuṣaṁ nirāśiṣam ।

nirdvandvanirmohamaluptaśaktikaṁ

tamīśamātmānamupaiti śāśvatam ॥ 31॥

vedo na dīkṣā na ca muṇḍanakriyā

gururna śiṣyo na ca yantrasampadaḥ ।

mudrādikaṁ cāpi na yatra bhāsate

tamīśamātmānamupaiti śāśvatam ॥ 32॥

na śāmbhavaṁ śāktikamānavaṁ na vā

piṇḍaṁ ca rūpaṁ ca padādikaṁ na vā ।

ārambhaniṣpattighaṭādikaṁ ca no

tamīśamātmānamupaiti śāśvatam ॥ 33॥

yasya svarūpātsacarācaraṁ jaga̱-

dutpadyate tiṣṭhati līyate'pi vā ।

payovikārādiva phenabudbudā̱-

stamīśamātmānamupaiti śāśvatam ॥ 34॥

nāsānirodho na ca dr̥ṣṭirāsanaṁ

bodho'pyabodho'pi na yatra bhāsate ।

nāḍīpracāro'pi na yatra kiñci̱-

ttamīśamātmānamupaiti śāśvatam ॥ 35॥

nānātvamekatvamubhatvamanyatā

aṇutvadīrghatvamahattvaśūnyatā ।

mānatvameyatvasamatvavarjitaṁ

tamīśamātmānamupaiti śāśvatam ॥ 36॥

susaṁyamī vā yadi vā na saṁyamī

susaṁgrahī vā yadi vā na saṁgrahī ।

niṣkarmako vā yadi vā sakarmaka̱-

stamīśamātmānamupaiti śāśvatam ॥ 37॥

mano na buddhirna śarīramindriyaṁ

tanmātrabhūtāni na bhūtapañcakam ।

ahaṁkr̥tiścāpi viyatsvarūpakaṁ

tamīśamātmānamupaiti śāśvatam ॥ 38॥

vidhau nirodhe paramātmatāṁ gate

na yoginaścetasi bhedavarjite ।

śaucaṁ na vāśaucamaliṅgabhāvanā

sarvaṁ vidheyaṁ yadi vā niṣidhyate ॥ 39॥

mano vaco yatra na śaktamīrituṁ

nūnaṁ kathaṁ tatra gurūpadeśatā ।

imāṁ kathāmuktavato gurosta̱-

dyuktasya tattvaṁ hi samaṁ prakāśate ॥ 40॥

iti dvitīyo'dhyāyaḥ ॥ 2॥


atha tr̥tīyo'dhyāyaḥ ॥

guṇaviguṇavibhāgo vartate naiva kiñcit

rativirativihīnaṁ nirmalaṁ niṣprapañcam ।

guṇaviguṇavihīnaṁ vyāpakaṁ viśvarūpaṁ

kathamahamiha vande vyomarūpaṁ śivaṁ vai ॥ 1॥

śvetādivarṇarahito niyataṁ śivaśca

kāryaṁ hi kāraṇamidaṁ hi paraṁ śivaśca ।

evaṁ vikalparahito'hamalaṁ śivaśca

svātmānamātmani sumitra kathaṁ namāmi ॥ 2॥

nirmūlamūlarahito hi sadodito'haṁ

nirdhūmadhūmarahito hi sadodito'ham ।

nirdīpadīparahito hi sadodito'haṁ

jñānāmr̥taṁ samarasaṁ gaganopamo'ham ॥ 3॥

niṣkāmakāmamiha nāma kathaṁ vadāmi

niḥsaṅgasaṅgamiha nāma kathaṁ vadāmi ।

niḥsārasārarahitaṁ ca kathaṁ vadāmi

jñānāmr̥taṁ samarasaṁ gaganopamo'ham ॥ 4॥

advaitarūpamakhilaṁ hi kathaṁ vadāmi

dvaitasvarūpamakhilaṁ hi kathaṁ vadāmi ।

nityaṁ tvanityamakhilaṁ hi kathaṁ vadāmi

jñānāmr̥taṁ samarasaṁ gaganopamo'ham ॥ 5॥

sthūlaṁ hi no nahi kr̥śaṁ na gatāgataṁ hi

ādyantamadhyarahitaṁ na parāparaṁ hi ।

satyaṁ vadāmi khalu vai paramārthatattvaṁ

jñānāmr̥taṁ samarasaṁ gaganopamo'ham ॥ 6॥

saṁviddhi sarvakaraṇāni nabhonibhāni

saṁviddhi sarvaviṣayāṁśca nabhonibhāṁśca ।

saṁviddhi caikamamalaṁ na hi bandhamuktaṁ

jñānāmr̥taṁ samarasaṁ gaganopamo'ham ॥ 7॥

durbodhabodhagahano na bhavāmi tāta

durlakṣyalakṣyagahano na bhavāmi tāta ।

āsannarūpagahano na bhavāmi tāta

jñānāmr̥taṁ samarasaṁ gaganopamo'ham ॥ 8॥

niṣkarmakarmadahano jvalano bhavāmi

nirduḥkhaduḥkhadahano jvalano bhavāmi ।

nirdehadehadahano jvalano bhavāmi

jñānāmr̥taṁ samarasaṁ gaganopamo'ham ॥ 9॥

niṣpāpapāpadahano hi hutāśano'haṁ

nirdharmadharmadahano hi hutāśano'ham ।

nirbandhabandhadahano hi hutāśano'haṁ

jñānāmr̥taṁ samarasaṁ gaganopamo'ham ॥ 10॥

nirbhāvabhāvarahito na bhavāmi vatsa

niryogayogarahito na bhavāmi vatsa ।

niścittacittarahito na bhavāmi vatsa

jñānāmr̥taṁ samarasaṁ gaganopamo'ham ॥ 11॥

nirmohamohapadavīti na me vikalpo

niḥśokaśokapadavīti na me vikalpaḥ ।

nirlobhalobhapadavīti na me vikalpo

jñānāmr̥taṁ samarasaṁ gaganopamo'ham ॥ 12॥

saṁsārasantatilatā na ca me kadācit

santoṣasantatisukho na ca me kadācit ।

ajñānabandhanamidaṁ na ca me kadācit

jñānāmr̥taṁ samarasaṁ gaganopamo'ham ॥ 13॥

saṁsārasantatirajo na ca me vikāraḥ

santāpasantatitamo na ca me vikāraḥ ।

sattvaṁ svadharmajanakaṁ na ca me vikāro

jñānāmr̥taṁ samarasaṁ gaganopamo'ham ॥ 14॥

santāpaduḥkhajanako na vidhiḥ kadācit

santāpayogajanitaṁ na manaḥ kadācit ।

yasmādahaṅkr̥tiriyaṁ na ca me kadācit

jñānāmr̥taṁ samarasaṁ gaganopamo'ham ॥ 15॥

niṣkampakampanidhanaṁ na vikalpakalpaṁ

svapnaprabodhanidhanaṁ na hitāhitaṁ hi ।

niḥsārasāranidhanaṁ na carācaraṁ hi

jñānāmr̥taṁ samarasaṁ gaganopamo'ham ॥ 16॥

no vedyavedakamidaṁ na ca hetutarkyaṁ

vācāmagocaramidaṁ na mano na buddhiḥ ।

evaṁ kathaṁ hi bhavataḥ kathayāmi tattvaṁ

jñānāmr̥taṁ samarasaṁ gaganopamo'ham ॥ 17॥

nirbhinnabhinnarahitaṁ paramārthatattva̱-

mantarbahirna hi kathaṁ paramārthatattvam ।

prāksambhavaṁ na ca rataṁ nahi vastu kiñcit

jñānāmr̥taṁ samarasaṁ gaganopamo'ham ॥ 18॥

rāgādidoṣarahitaṁ tvahameva tattvaṁ

daivādidoṣarahitaṁ tvahameva tattvam ।

saṁsāraśokarahitaṁ tvahameva tattvaṁ

jñānāmr̥taṁ samarasaṁ gaganopamo'ham ॥ 19॥

sthānatrayaṁ yadi ca neti kathaṁ turīyaṁ

kālatrayaṁ yadi ca neti kathaṁ diśaśca ।

śāntaṁ padaṁ hi paramaṁ paramārthatattvaṁ

jñānāmr̥taṁ samarasaṁ gaganopamo'ham ॥ 20॥

dīrgho laghuḥ punaritīha name vibhāgo

vistārasaṁkaṭamitīha na me vibhāgaḥ ।

koṇaṁ hi vartulamitīha na me vibhāgo

jñānāmr̥taṁ samarasaṁ gaganopamo'ham ॥ 21॥

mātāpitādi tanayādi na me kadācit

jātaṁ mr̥taṁ na ca mano na ca me kadācit ।

nirvyākulaṁ sthiramidaṁ paramārthatattvaṁ

jñānāmr̥taṁ samarasaṁ gaganopamo'ham ॥ 22॥

śuddhaṁ viśuddhamavicāramanantarūpaṁ

nirlepalepamavicāramanantarūpam ।

niṣkhaṇḍakhaṇḍamavicāramanantarūpaṁ

jñānāmr̥taṁ samarasaṁ gaganopamo'ham ॥ 23॥

brahmādayaḥ suragaṇāḥ kathamatra santi

svargādayo vasatayaḥ kathamatra santi ।

yadyekarūpamamalaṁ paramārthatattvaṁ

jñānāmr̥taṁ samarasaṁ gaganopamo'ham ॥ 24॥

nirneti neti vimalo hi kathaṁ vadāmi

niḥśeṣaśeṣavimalo hi kathaṁ vadāmi ।

nirliṅgaliṅgavimalo hi kathaṁ vadāmi

jñānāmr̥taṁ samarasaṁ gaganopamo'ham ॥ 25॥

niṣkarmakarmaparamaṁ satataṁ karomi

niḥsaṅgasaṅgarahitaṁ paramaṁ vinodam ।

nirdehadeharahitaṁ satataṁ vinodaṁ

jñānāmr̥taṁ samarasaṁ gaganopamo'ham ॥ 26॥

māyāprapañcaracanā na ca me vikāraḥ ।

kauṭilyadambharacanā na ca me vikāraḥ ।

satyānr̥teti racanā na ca me vikāro

jñānāmr̥taṁ samarasaṁ gaganopamo'ham ॥ 27॥

sandhyādikālarahitaṁ na ca me viyogo̱-

hyantaḥ prabodharahitaṁ badhiro na mūkaḥ ।

evaṁ vikalparahitaṁ na ca bhāvaśuddhaṁ

jñānāmr̥taṁ samarasaṁ gaganopamo'ham ॥ 28॥

nirnāthanātharahitaṁ hi nirākulaṁ vai

niścittacittavigataṁ hi nirākulaṁ vai ।

saṁviddhi sarvavigataṁ hi nirākulaṁ vai

jñānāmr̥taṁ samarasaṁ gaganopamo'ham ॥ 29॥

kāntāramandiramidaṁ hi kathaṁ vadāmi

saṁsiddhasaṁśayamidaṁ hi kathaṁ vadāmi ।

evaṁ nirantarasamaṁ hi nirākulaṁ vai

jñānāmr̥taṁ samarasaṁ gaganopamo'ham ॥ 30॥

nirjīvajīvarahitaṁ satataṁ vibhāti

nirbījabījarahitaṁ satataṁ vibhāti ।

nirvāṇabandharahitaṁ satataṁ vibhāti

jñānāmr̥taṁ samarasaṁ gaganopamo'ham ॥ 31॥

sambhūtivarjitamidaṁ satataṁ vibhāti

saṁsāravarjitamidaṁ satataṁ vibhāti ।

saṁhāravarjitamidaṁ satataṁ vibhāti

jñānāmr̥taṁ samarasaṁ gaganopamo'ham ॥ 32॥

ullekhamātramapi te na ca nāmarūpaṁ

nirbhinnabhinnamapi te na hi vastu kiñcit ।

nirlajjamānasa karoṣi kathaṁ viṣādaṁ

jñānāmr̥taṁ samarasaṁ gaganopamo'ham ॥ 33॥

kiṁ nāma rodiṣi sakhe na jarā na mr̥tyuḥ

kiṁ nāma rodiṣi sakhe na ca janma duḥkham ।

kiṁ nāma rodiṣi sakhe na ca te vikāro

jñānāmr̥taṁ samarasaṁ gaganopamo'ham ॥ 34॥

kiṁ nāma rodiṣi sakhe na ca te svarūpaṁ

kiṁ nāma rodiṣi sakhe na ca te virūpam ।

kiṁ nāma rodiṣi sakhe na ca te vayāṁsi

jñānāmr̥taṁ samarasaṁ gaganopamo'ham ॥ 35॥

kiṁ nāma rodiṣi sakhe na ca te vayāṁsi

kiṁ nāma rodiṣi sakhe na ca te manāṁsi ।

kiṁ nāma rodiṣi sakhe na tavendriyāṇi

jñānāmr̥taṁ samarasaṁ gaganopamo'ham ॥ 36॥

kiṁ nāma rodiṣi sakhe na ca te'sti kāmaḥ

kiṁ nāma rodiṣi sakhe na ca te pralobhaḥ ।

kiṁ nāma rodiṣi sakhe na ca te vimoho

jñānāmr̥taṁ samarasaṁ gaganopamo'ham ॥ 37॥

aiśvaryamicchasi kathaṁ na ca te dhanāni

aiśvaryamicchasi kathaṁ na ca te hi patnī ।

aiśvaryamicchasi kathaṁ na ca te mameti

jñānāmr̥taṁ samarasaṁ gaganopamo'ham ॥ 38॥

liṅgaprapañcajanuṣī na ca te na me ca

nirlajjamānasamidaṁ ca vibhāti bhinnam ।

nirbhedabhedarahitaṁ na ca te na me ca

jñānāmr̥taṁ samarasaṁ gaganopamo'ham ॥ 39॥

no vāṇumātramapi te hi virāgarūpaṁ

no vāṇumātramapi te hi sarāgarūpam ।

no vāṇumātramapi te hi sakāmarūpaṁ

jñānāmr̥taṁ samarasaṁ gaganopamo'ham ॥ 40॥

dhyātā na te hi hr̥daye na ca te samādhi̱-

rdhyānaṁ na te hi hr̥daye na bahiḥ pradeśaḥ ।

dhyeyaṁ na ceti hr̥daye na hi vastu kālo

jñānāmr̥taṁ samarasaṁ gaganopamo'ham ॥ 41॥

yatsārabhūtamakhilaṁ kathitaṁ mayā te

na tvaṁ na me na mahato na gururna na śiṣyaḥ ।

svacchandarūpasahajaṁ paramārthatattvaṁ

jñānāmr̥taṁ samarasaṁ gaganopamo'ham ॥ 42॥

kathamiha paramārthaṁ tattvamānandarūpaṁ

kathamiha paramārthaṁ naivamānandarūpam ।

kathamiha paramārthaṁ jñānavijñānarūpaṁ

yadi paramahamekaṁ vartate vyomarūpam ॥ 43॥

dahanapavanahīnaṁ viddhi vijñānameka̱-

mavanijalavihīnaṁ viddhi vijñānarūpam ।

samagamanavihīnaṁ viddhi vijñānamekaṁ

gaganamiva viśālaṁ viddhi vijñānamekam ॥ 44॥

na śūnyarūpaṁ na viśūnyarūpaṁ

na śuddharūpaṁ na viśuddharūpam ।

rūpaṁ virūpaṁ na bhavāmi kiñcit

svarūparūpaṁ paramārthatattvam ॥ 45॥

muñca muñca hi saṁsāraṁ tyāgaṁ muñca hi sarvathā ।

tyāgātyāgaviṣaṁ śuddhamamr̥taṁ sahajaṁ dhruvam ॥ 46॥

iti tr̥tīyo'dhyāyaḥ ॥ 3॥


atha caturtho'dhyāyaḥ ॥

nāvāhanaṁ naiva visarjanaṁ vā

puṣpāṇi patrāṇi kathaṁ bhavanti ।

dhyānāni mantrāṇi kathaṁ bhavanti

samāsamaṁ caiva śivārcanaṁ ca ॥ 1॥

na kevalaṁ bandhavibandhamukto

na kevalaṁ śuddhaviśuddhamuktaḥ ।

na kevalaṁ yogaviyogamuktaḥ

sa vai vimukto gaganopamo'ham ॥ 2॥

sañjāyate sarvamidaṁ hi tathyaṁ

sañjāyate sarvamidaṁ vitathyam ।

evaṁ vikalpo mama naiva jātaḥ

svarūpanirvāṇamanāmayo'ham ॥ 3॥

na sāñjanaṁ caiva nirañjanaṁ vā

na cāntaraṁ vāpi nirantaraṁ vā ।

antarvibhannaṁ na hi me vibhāti

svarūpanirvāṇamanāmayo'ham ॥ 4॥

abodhabodho mama naiva jāto

bodhasvarūpaṁ mama naiva jātam ।

nirbodhabodhaṁ ca kathaṁ vadāmi

svarūpanirvāṇamanāmayo'ham ॥ 5॥

na dharmayukto na ca pāpayukto

na bandhayukto na ca mokṣayuktaḥ ।

yuktaṁ tvayuktaṁ na ca me vibhāti

svarūpanirvāṇamanāmayo'ham ॥ 6॥

parāparaṁ vā na ca me kadācit

madhyasthabhāvo hi na cārimitram ।

hitāhitaṁ cāpi kathaṁ vadāmi

svarūpanirvāṇamanāmayo'ham ॥ 7॥

nopāsako naivamupāsyarūpaṁ

na copadeśo na ca me kriyā ca ।

saṁvitsvarūpaṁ ca kathaṁ vadāmi

svarūpanirvāṇamanāmayo'ham ॥ 8॥

no vyāpakaṁ vyāpyamihāsti kiñcit

na cālayaṁ vāpi nirālayaṁ vā ।

aśūnyaśūnyaṁ ca kathaṁ vadāmi

svarūpanirvāṇamanāmayo'ham ॥ 9॥

na grāhako grāhyakameva kiñcit

na kāraṇaṁ vā mama naiva kāryam ।

acintyacintyaṁ ca kathaṁ vadāmi

svarūpanirvāṇamanāmayo'ham ॥ 10॥

na bhedakaṁ vāpi na caiva bhedyaṁ

na vedakaṁ vā mama naiva vedyam ।

gatāgataṁ tāta kathaṁ vadāmi

svarūpanirvāṇamanāmayo'ham ॥ 11॥

na cāsti deho na ca me videho

buddhirmano me na hi cendriyāṇi ।

rāgo virāgaśca kathaṁ vadāmi

svarūpanirvāṇamanāmayo'ham ॥ 12॥

ullekhamātraṁ na hi bhinnamuccai̱-

rullekhamātraṁ na tirohitaṁ vai ।

samāsamaṁ mitra kathaṁ vadāmi

svarūpanirvāṇamanāmayo'ham ॥ 13॥

jitendriyo'haṁ tvajitendriyo vā

na saṁyamo me niyamo na jātaḥ ।

jayājayau mitra kathaṁ vadāmi

svarūpanirvāṇamanāmayo'ham ॥ 14॥

amūrtamūrtirna ca me kadāci̱-

dādyantamadhyaṁ na ca me kadācit ।

balābalaṁ mitra kathaṁ vadāmi

svarūpanirvāṇamanāmayo'ham ॥ 15॥

mr̥tāmr̥taṁ vāpi viṣāviṣaṁ ca

sañjāyate tāta na me kadācit ।

aśuddhaśuddhaṁ ca kathaṁ vadāmi

svarūpanirvāṇamanāmayo'ham ॥ 16॥

svapnaḥ prabodho na ca yogamudrā

naktaṁ divā vāpi na me kadācit ।

aturyaturyaṁ ca kathaṁ vadāmi

svarūpanirvāṇamanāmayo'ham ॥ 17॥

saṁviddhi māṁ sarvavisarvamuktaṁ

māyā vimāyā na ca me kadācit ।

sandhyādikaṁ karma kathaṁ vadāmi

svarūpanirvāṇamanāmayo'ham ॥ 18॥

saṁviddhi māṁ sarvasamādhiyuktaṁ

saṁviddhi māṁ lakṣyavilakṣyamuktam ।

yogaṁ viyogaṁ ca kathaṁ vadāmi

svarūpanirvāṇamanāmayo'ham ॥ 19॥

mūrkho'pi nāhaṁ na ca paṇḍito'haṁ

maunaṁ vimaunaṁ na ca me kadācit ।

tarkaṁ vitarkaṁ ca kathaṁ vadāmi

svarūpanirvāṇamanāmayo'ham ॥ 20॥

pitā ca mātā ca kulaṁ na jāti̱-

rjanmādi mr̥tyurna ca me kadācit ।

snehaṁ vimohaṁ ca kathaṁ vadāmi

svarūpanirvāṇamanāmayo'ham ॥ 21॥

astaṁ gato naiva sadodito'haṁ

tejovitejo na ca me kadācit ।

sandhyādikaṁ karma kathaṁ vadāmi

svarūpanirvāṇamanāmayo'ham ॥ 22॥

asaṁśayaṁ viddhi nirākulaṁ māṁ

asaṁśayaṁ viddhi nirantaraṁ mām ।

asaṁśayaṁ viddhi nirañjanaṁ māṁ

svarūpanirvāṇamanāmayo'ham ॥ 23॥

dhyānāni sarvāṇi parityajanti

śubhāśubhaṁ karma parityajanti ।

tyāgāmr̥taṁ tāta pibanti dhīrāḥ

svarūpanirvāṇamanāmayo'ham ॥ 24॥

vindati vindati na hi na hi yatra

chandolakṣaṇaṁ na hi na hi tatra ।

samarasamagno bhāvitapūtaḥ

pralapati tattvaṁ paramavadhūtaḥ ॥ 25॥

iti caturtho'dhyāyaḥ ॥ 4॥


atha pañcamodhyāyaḥ ॥

oṁ iti gaditaṁ gaganasamaṁ tat

na parāparasāravicāra iti ।

avilāsavilāsanirākaraṇaṁ

kathamakṣarabindusamuccaraṇam ॥ 1॥

iti tattvamasiprabhr̥tiśrutibhiḥ

pratipāditamātmani tattvamasi ।

tvamupādhivivarjitasarvasamaṁ

kimu rodiṣi mānasi sarvasamam ॥ 2॥

adha ūrdhvavivarjitasarvasamaṁ

bahirantaravarjitasarvasamam ।

yadi caikavivarjitasarvasamaṁ

kimu rodiṣi mānasi sarvasamam ॥ 3॥

na hi kalpitakalpavicāra iti

na hi kāraṇakāryavicāra iti ।

padasandhivivarjitasarvasamaṁ

kimu rodiṣi mānasi sarvasamam ॥ 4॥

na hi bodhavibodhasamādhiriti

na hi deśavideśasamādhiriti ।

na hi kālavikālasamādhiriti

kimu rodiṣi mānasi sarvasamam ॥ 5॥

na hi kumbhanabho na hi kumbha iti

na hi jīvavapurna hi jīva iti ।

na hi kāraṇakāryavibhāga iti

kimu rodiṣi mānasi sarvasamam ॥ 6॥

iha sarvanirantaramokṣapadaṁ

laghudīrghavicāravihīna iti ।

na hi vartulakoṇavibhāga iti

kimu rodiṣi mānasi sarvasamam ॥ 7॥

iha śūnyaviśūnyavihīna iti

iha śuddhaviśuddhavihīna iti ।

iha sarvavisarvavihīna iti

kimu rodiṣi mānasi sarvasamam ॥ 8॥

na hi bhinnavibhinnavicāra iti

bahirantarasandhivicāra iti ।

arimitravivarjitasarvasamaṁ

kimu rodiṣi mānasi sarvasamam ॥ 9॥

na hi śiṣyaviśiṣyasvarūpa iti

na carācarabhedavicāra iti ।

iha sarvanirantaramokṣapadaṁ

kimu rodiṣi mānasi sarvasamam ॥ 10॥

nanu rūpavirūpavihīna iti

nanu bhinnavibhinnavihīna iti ।

nanu sargavisargavihīna iti

kimu rodiṣi mānasi sarvasamam ॥ 11॥

na guṇāguṇapāśanibandha iti

mr̥tajīvanakarma karomi katham ।

iti śuddhanirañjanasarvasamaṁ

kimu rodiṣi mānasi sarvasamam ॥ 12॥

iha bhāvavibhāvavihīna iti

iha kāmavikāmavihīna iti ।

iha bodhatamaṁ khalu mokṣasamaṁ

kimu rodiṣi mānasi sarvasamam ॥ 13॥

iha tattvanirantaratattvamiti

na hi sandhivisandhivihīna iti ।

yadi sarvavivarjitasarvasamaṁ

kimu rodiṣi mānasi sarvasamam ॥ 14॥

aniketakuṭī parivārasamaṁ

ihasaṅgavisaṅgavihīnaparam ।

iha bodhavibodhavihīnaparaṁ

kimu rodiṣi mānasi sarvasamam ॥ 15॥

avikāravikāramasatyamiti

avilakṣavilakṣamasatyamiti ।

yadi kevalamātmani satyamiti

kimu rodiṣi mānasi sarvasamam ॥ 16॥

iha sarvasamaṁ khalu jīva iti

iha sarvanirantarajīva iti ।

iha kevalaniścalajīva iti

kimu rodiṣi mānasi sarvasamam ॥ 17॥

avivekavivekamabodha iti

avikalpavikalpamabodha iti ।

yadi caikanirantarabodha iti

kimu rodiṣi mānasi sarvasamam ॥ 18॥

na hi mokṣapadaṁ na hi bandhapadaṁ

na hi puṇyapadaṁ na hi pāpapadam ।

na hi pūrṇapadaṁ na hi riktapadaṁ

kimu rodiṣi mānasi sarvasamam ॥ 19॥

yadi varṇavivarṇavihīnasamaṁ

yadi kāraṇakāryavihīnasamam ।

yadibhedavibhedavihīnasamaṁ

kimu rodiṣi mānasi sarvasamam ॥ 20॥

iha sarvanirantarasarvacite

iha kevalaniścalasarvacite ।

dvipadādivivarjitasarvacite

kimu rodiṣi mānasi sarvasamam ॥ 21॥

atisarvanirantarasarvagataṁ

atinirmalaniścalasarvagatam ।

dinarātrivivarjitasarvagataṁ

kimu rodiṣi mānasi sarvasamam ॥ 22॥

na hi bandhavibandhasamāgamanaṁ

na hi yogaviyogasamāgamanam ।

na hi tarkavitarkasamāgamanaṁ

kimu rodiṣi mānasi sarvasamam ॥ 23॥

iha kālavikālanirākaraṇaṁ

aṇumātrakr̥śānunirākaraṇam ।

na hi kevalasatyanirākaraṇaṁ

kimu rodiṣi mānasi sarvasamam ॥ 24॥

iha dehavidehavihīna iti

nanu svapnasuṣuptivihīnaparam ।

abhidhānavidhānavihīnaparaṁ

kimu rodiṣi mānasi sarvasamam ॥ 25॥

gaganopamaśuddhaviśālasamaṁ

atisarvavivarjitasarvasamam ।

gatasāravisāravikārasamaṁ

kimu rodiṣi mānasi sarvasamam ॥ 26॥

iha dharmavidharmavirāgatara̱-

miha vastuvivastuvirāgataram ।

iha kāmavikāmavirāgataraṁ

kimu rodiṣi mānasi sarvasamam ॥ 27॥

sukhaduḥkhavivarjitasarvasama̱-

miha śokaviśokavihīnaparam ।

guruśiṣyavivarjitatattvaparaṁ

kimu rodiṣi mānasi sarvasamam ॥ 28॥

na kilāṅkurasāravisāra iti

na calācalasāmyavisāmyamiti ।

avicāravicāravihīnamiti

kimu rodiṣi mānasi sarvasamam ॥ 29॥

iha sārasamuccayasāramiti ।

kathitaṁ nijabhāvavibheda iti ।

viṣaye karaṇatvamasatyamiti

kimu rodiṣi mānasi sarvasamam ॥ 30॥

bahudhā śrutayaḥ pravadanti yato

viyadādiridaṁ mr̥gatoyasamam ।

yadi caikanirantarasarvasamaṁ

kimu rodiṣi mānasi sarvasamam ॥ 31॥

vindati vindati na hi na hi yatra

chandolakṣaṇaṁ na hi na hi tatra ।

samarasamagno bhāvitapūtaḥ

pralapati tattvaṁ paramavadhūtaḥ ॥ 32॥

iti pañcamo'dhyāyaḥ ॥ 5॥


atha ṣaṣṭhamo'dhyāyaḥ ॥

bahudhā śrutayaḥ pravadanti vayaṁ

viyadādiridaṁ mr̥gatoyasamam ।

yadi caikanirantarasarvaśiva̱-

mupameyamathohyupamā ca katham ॥ 1॥

avibhaktivibhaktivihīnaparaṁ

nanu kāryavikāryavihīnaparam ।

yadi caikanirantarasarvaśivaṁ

yajanaṁ ca kathaṁ tapanaṁ ca katham ॥ 2॥

mana eva nirantarasarvagataṁ

hyaviśālaviśālavihīnaparam ।

mana eva nirantarasarvaśivaṁ

manasāpi kathaṁ vacasā ca katham ॥ 3॥

dinarātrivibhedanirākaraṇa̱-

muditānuditasya nirākaraṇam ।

yadi caikanirantarasarvaśivaṁ

ravicandramasau jvalanaśca katham ॥ 4॥

gatakāmavikāmavibheda iti

gataceṣṭaviceṣṭavibheda iti ।

yadi caikanirantarasarvaśivaṁ

bahirantarabhinnamatiśca katham ॥ 5॥

yadi sāravisāravihīna iti

yadi śūnyaviśūnyavihīna iti ।

yadi caikanirantarasarvaśivaṁ

prathamaṁ ca kathaṁ caramaṁ ca katham ॥ 6॥

yadibhedavibhedanirākaraṇaṁ

yadi vedakavedyanirākaraṇam ।

yadi caikanirantarasarvaśivaṁ

tr̥tīyaṁ ca kathaṁ turīyaṁ ca katham ॥ 7॥

gaditāviditaṁ na hi satyamiti

viditāviditaṁ nahi satyamiti ।

yadi caikanirantarasarvaśivaṁ

viṣayendriyabuddhimanāṁsi katham ॥ 8॥

gaganaṁ pavano na hi satyamiti

dharaṇī dahano na hi satyamiti ।

yadi caikanirantarasarvaśivaṁ

jaladaśca kathaṁ salilaṁ ca katham ॥ 9॥

yadi kalpitalokanirākaraṇaṁ

yadi kalpitadevanirākaraṇam ।

yadi caikanirantarasarvaśivaṁ

guṇadoṣavicāramatiśca katham ॥ 10॥

maraṇāmaraṇaṁ hi nirākaraṇaṁ

karaṇākaraṇaṁ hi nirākaraṇam ।

yadi caikanirantarasarvaśivaṁ

gamanāgamanaṁ hi kathaṁ vadati ॥ 11॥

prakr̥tiḥ puruṣo na hi bheda iti

na hi kāraṇakāryavibheda iti ।

yadi caikanirantarasarvaśivaṁ

puruṣāpuruṣaṁ ca kathaṁ vadati ॥ 12॥

tr̥tīyaṁ na hi duḥkhasamāgamanaṁ

na guṇāddvitīyasya samāgamanam ।

yadi caikanirantarasarvaśivaṁ

sthaviraśca yuvā ca śiśuśca katham ॥ 13॥

nanu āśramavarṇavihīnaparaṁ

nanu kāraṇakartr̥vihīnaparam ।

yadi caikanirantarasarvaśiva̱-

mavinaṣṭavinaṣṭamatiśca katham ॥ 14॥

grasitāgrasitaṁ ca vitathyamiti

janitājanitaṁ ca vitathyamiti ।

yadi caikanirantarasarvaśiva̱-

mavināśi vināśi kathaṁ hi bhavet ॥ 15॥

puruṣāpuruṣasya vinaṣṭamiti

vanitāvanitasya vinaṣṭamiti ।

yadi caikanirantarasarvaśiva̱-

mavinodavinodamatiśca katham ॥ 16॥

yadi mohaviṣādavihīnaparo

yadi saṁśayaśokavihīnaparaḥ ।

yadi caikanirantarasarvaśiva̱-

mahamatra mameti kathaṁ ca punaḥ ॥ 17॥ mahameti

nanu dharmavidharmavināśa iti

nanu bandhavibandhavināśa iti ।

yadi caikanirantarasarvaśivaṁ̱-

mihaduḥkhaviduḥkhamatiśca katham ॥ 18॥

na hi yājñikayajñavibhāga iti

na hutāśanavastuvibhāga iti ।

yadi caikanirantarasarvaśivaṁ

vada karmaphalāni bhavanti katham ॥ 19॥

nanu śokaviśokavimukta iti

nanu darpavidarpavimukta iti ।

yadi caikanirantarasarvaśivaṁ

nanu rāgavirāgamatiśca katham ॥ 20॥

na hi mohavimohavikāra iti

na hi lobhavilobhavikāra iti ।

yadi caikanirantarasarvaśivaṁ

hyavivekavivekamatiśca katham ॥ 21॥

tvamahaṁ na hi hanta kadācidapi

kulajātivicāramasatyamiti ।

ahameva śivaḥ paramārtha iti

abhivādanamatra karomi katham ॥ 22॥

guruśiṣyavicāraviśīrṇa iti

upadeśavicāraviśīrṇa iti ।

ahameva śivaḥ paramārtha iti

abhivādanamatra karomi katham ॥ 23॥

na hi kalpitadehavibhāga iti

na hi kalpitalokavibhāga iti ।

ahameva śivaḥ paramārtha iti

abhivādanamatra karomi katham ॥ 24॥

sarajo virajo na kadācidapi

nanu nirmalaniścalaśuddha iti ।

ahameva śivaḥ paramārtha iti

abhivādanamatra karomi katham ॥ 25॥

na hi dehavidehavikalpa iti

anr̥taṁ caritaṁ na hi satyamiti ।

ahameva śivaḥ paramārtha iti

abhivādanamatra karomi katham ॥ 26॥

vindati vindati na hi na hi yatra

chandolakṣaṇaṁ na hi na hi tatra ।

samarasamagno bhāvitapūtaḥ

pralapati tattvaṁ paramavadhūtaḥ ॥ 27॥

iti ṣaṣṭhamo'dhyāyaḥ ॥ 6॥


atha saptamo'dhyāyaḥ ॥

rathyākarpaṭaviracitakanthaḥ

puṇyāpuṇyavivarjitapanthaḥ ।

śūnyāgāre tiṣṭhati nagno

śuddhanirañjanasamarasamagnaḥ ॥ 1॥

lakṣyālakṣyavivarjitalakṣyo

yuktāyuktavivarjitadakṣaḥ ।

kevalatattvanirañjanapūto

vādavivādaḥ kathamavadhūtaḥ ॥ 2॥

āśāpāśavibandhanamuktāḥ

śaucācāravivarjitayuktāḥ ।

evaṁ sarvavivarjitaśāntā̱-

stattvaṁ śuddhanirañjanavantaḥ ॥ 3॥

kathamiha dehavidehavicāraḥ

kathamiha rāgavirāgavicāraḥ ।

nirmalaniścalagaganākāraṁ

svayamiha tattvaṁ sahajākāram ॥ 4॥

kathamiha tattvaṁ vindati yatra

rūpamarūpaṁ kathamiha tatra ।

gaganākāraḥ paramo yatra

viṣayīkaraṇaṁ kathamiha tatra ॥ 5॥

gaganākāranirantarahaṁsa̱-

stattvaviśuddhanirañjanahaṁsaḥ ।

evaṁ kathamiha bhinnavibhinnaṁ

bandhavibandhavikāravibhinnam ॥ 6॥

kevalatattvanirantarasarvaṁ

yogaviyogau kathamiha garvam ।

evaṁ paramanirantarasarva̱-

mevaṁ kathamiha sāravisāram ॥ 7॥

kevalatattvanirañjanasarvaṁ

gaganākāranirantaraśuddham ।

evaṁ kathamiha saṅgavisaṅgaṁ

satyaṁ kathamiha raṅgaviraṅgam ॥ 8॥

yogaviyogai rahito yogī

bhogavibhogai rahito bhogī ।

evaṁ carati hi mandaṁ mandaṁ

manasā kalpitasahajānandam ॥ 9॥

bodhavibodhaiḥ satataṁ yukto

dvaitādvaitaiḥ kathamiha muktaḥ ।

sahajo virajaḥ kathamiha yogī

śuddhanirañjanasamarasabhogī ॥ 10॥

bhagnābhagnavivarjitabhagno

lagnālagnavivarjitalagnaḥ ।

evaṁ kathamiha sāravisāraḥ

samarasatattvaṁ gaganākāraḥ ॥ 11॥

satataṁ sarvavivarjitayuktaḥ

sarvaṁ tattvavivarjitamuktaḥ ।

evaṁ kathamiha jīvitamaraṇaṁ

dhyānādhyānaiḥ kathamiha karaṇam ॥ 12॥

indrajālamidaṁ sarvaṁ yathā marumarīcikā ।

akhaṇḍitamanākāro vartate kevalaḥ śivaḥ ॥ 13॥

dharmādau mokṣaparyantaṁ nirīhāḥ sarvathā vayam ।

kathaṁ rāgavirāgaiśca kalpayanti vipaścitaḥ ॥ 14॥

vindati vindati na hi na hi yatra

chandolakṣaṇaṁ na hi na hi tatra ।

samarasamagno bhāvitapūtaḥ

pralapati tattvaṁ paramavadhūtaḥ ॥ 15॥

iti saptamo'dhyāyaḥ ॥ 7॥


atha aṣṭamo'dhyāyaḥ ॥

tvadyātrayā vyāpakatā hatā te

dhyānena cetaḥparatā hatā te ।

stutyā mayā vākparatā hatā te

kṣamasva nityaṁ trividhāparādhān ॥ 1॥

kāmairahatadhīrdānto mr̥duḥ śucirakiñcanaḥ ।

anīho mitabhuk śāntaḥ sthiro maccharaṇo muniḥ ॥ 2॥

apramatto gabhīrātmā dhr̥timān jitaṣaḍguṇaḥ ।

amānī mānadaḥ kalpo maitraḥ kāruṇikaḥ kaviḥ ॥ 3॥

kr̥pālurakr̥tadrohastitikṣuḥ sarvadehinām ।

satyasāro'navadyātmā samaḥ sarvopakārakaḥ ॥ 4॥

avadhūtalakṣaṇaṁ varṇairjñātavyaṁ bhagavattamaiḥ ।

vedavarṇārthatattvajñairvedavedāntavādibhiḥ ॥ 5॥

āśāpāśavinirmukta ādimadhyāntanirmalaḥ ।

ānande vartate nityamakāraṁ tasya lakṣaṇam ॥ 6॥

vāsanā varjitā yena vaktavyaṁ ca nirāmayam ।

vartamāneṣu varteta vakāraṁ tasya lakṣaṇam ॥ 7॥

dhūlidhūsaragātrāṇi dhūtacitto nirāmayaḥ ।

dhāraṇādhyānanirmukto dhūkārastasya lakṣaṇam ॥ 8॥

tattvacintā dhr̥tā yena cintāceṣṭāvivarjitaḥ ।

tamo'haṁkāranirmuktastakārastasya lakṣaṇam ॥ 9॥

dattātreyāvadhūtena nirmitānandarūpiṇā ।

ye paṭhanti ca śr̥ṇvanti teṣāṁ naiva punarbhavaḥ ॥ 10॥

iti aṣṭamo'dhyāyaḥ ॥ 8॥

iti avadhūtagītā samāptā ॥

Seminare

Indische Schriften

Der RSS-Feed von https://www.yoga-vidya.de/seminare/interessengebiet/indische-schriften/?type=2365 konnte nicht geladen werden: Fehler beim Parsen von XML für RSS

Meditation

Der RSS-Feed von https://www.yoga-vidya.de/seminare/interessengebiet/meditation/?type=2365 konnte nicht geladen werden: Fehler beim Parsen von XML für RSS